- pełnoprawny
- {{stl_51}}{{LABEL="twpldepelstroknoprawny"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}pełnoprawny{{/stl_39}}{{stl_7}} vollberechtigt{{/stl_7}}
Słownik polsko-niemiecki. 2014.
pełnoprawny
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
pełnoprawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, pełnoprawnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieograniczony co do praw, mający możliwość korzystania z pełnych praw : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pełnoprawny obywatel. Pełnoprawny członek jakiejś grupy, organizacji. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pełnoprawny — pełnoprawnyni «mający pełne prawa do czegoś; korzystający z pełnych praw» Pełnoprawny gospodarz, obywatel. Pełnoprawny partner … Słownik języka polskiego
kwiryta — m odm. jak ż IV, CMs. kwirytaycie; lm M. kwirytayci, DB. kwirytatów hist. «pełnoprawny obywatel starożytnego Rzymu» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
pełnoprawność — ż V, DCMs. pełnoprawnośćści, blm rzecz. od pełnoprawny … Słownik języka polskiego
plebejusz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek nienależący do stanu szlacheckiego; chłop, mieszczanin; w starożytnym Rzymie także: wolny obywatel nieposiadający… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
